Fallen empires and refound desires - E XP O - Horst Festival
←
→
Page content transcription
If your browser does not render page correctly, please read the page content below
Fallen
empires
article-2218396-15848F7_1024x615_large.jpg
E
XP
O
and Horst
Art refound
Phoenix-Fabelwesen.jpg
s an
desires d curated by Evelyn
Paradise2.jpg
Simons
M
Image from iOS(3).jpg
usic
Horst 2 Arts
Fallen empires and
refound desires
Our generation is
getting ready,
preparing itself,
getting armed for
the coming fall.
Of the ecosystem,
of capitalism, of
an illusionary
democracy, of huma-
nity, of ethics?
Rather than succumbing to a nihilistic
cynicism; rather than surrendering to
useless emptiness, this apocalyptic mood
entails the promise of a new start.
Former victims of Weltschmerz and
melancholy become the winners of this new
world order. They know how to deal with
a fragmented worldview more than that
And 1 Music
they can accept a singular and central- ised one. They operate in horizontal power structures and accept and even find richness in conflicting opinions. They rediscover nature, the organic, as well as their own body, and look for a refound authenticity amidst an indus- trial wasteland filled with technological ruins, governed by artificial intelli- gence and claustrophobic algorithms. The exhibition brings together artists who are empowered by these changes, and who redefine their fear for the future as an exploring optimism. Their works touch upon the botanical and the cosmic, folkloric tales and oral traditions, ancient and contemporary myths, and look at the regenerative potential of collective transgression and the romance brought by decadence. Asiat – a former military terrain — counts as a symptomatic relic of the conservative status quo currently trying to protect its hegemony while crumbling down globally. This setting reminds us of this power structure long lost, irrelevant in today’s society, strength- ening the self-confidence for this new agency and makeability. Horst 2 Arts
Horst Arts & Music
and Asiat, Vilvoorde
Horst Arts & Music was born in Holsbeek,
near Leuven in 2014. A group of friends;
a passion for art and architecture; and
a love for electronic music and cele-
bration is what it took to arrive at
a cutting-edge, experimental and uncom-
promising unique initiative. An immersive
experience where creative outbursts from
various domains merge and collide, and
where the spectator is at times a visitor,
a guest, a participant or a performer.
A yearly recurring momentum where eclectic
particles join forces to become bigger
than themselves, to encapsulate everyone
in a shared memory for the future. Together
with curators Gijs Van Vaerenbergh – the
architectural duo Pieterjan Gijs and
Arnout Van Vaerenbergh — the Castle of
Holsbeek and its adjacent park and lake
were reinvented, repurposed, appropriated
and opened up through and with in-situ
art, spatial interventions, scenographic
attentions, unconventional dancefloors and
a seemingly endless flow of energetic DJ’s
and musicians. Over the course of five
years, the building blocks of a movement
were spread out.
And 3 Music
Building blocks that appeared to be
adaptable to other locations. In an
ongoing reflection on our (urban)
environment, a desire grew to apply
this recipe to new contexts of which
the potential is currently unexploited.
An acquisition of the Asiat-site by
the City of Vilvoorde triggered a
partnership, and a mutual motivation
for a longer-term collaboration.
So here we are.
Horst Arts & Music at Asiat,
Vilvoorde-North.
The former Arsenal of Instruments and
Equipment for Telecommunication from
the Ministry of Defense operated from
1946 to 2008, following the occupation
of the ST/TTr (Technical Service/
Transmission Troops) since 1925.
The terrain housed soldiers who were
responsible for the production and
maintenance of components for military
telecommunication and reparations
to military vehicles. Documents speak
of massive tanks, of performance
and productivity, of ingenious engi-
neering. But Asiat’s vast warehouses,
efficient barracks and spacious
driving courts have been taken over
Horst 4 Arts
by nature when this military post shut
down. Time stood still. Contribution
to the defense apparatus had no place
here anymore. Peace had returned.
And now there is space again for
some bewilderment.
Artists and architects from various
backgrounds, and with diverging
practices, were commissioned to conceive
new projects, or recontextualise existing
work for this occasion and context –
absorbing and regenerating the site of
Asiat. These works thread together in an
artistic route that amplifies the site,
drawing on its particular character and
history, as well as its current reality
and future potential. They are the
mediator between the terrain and its
users. They address issues relating to
the personal as well as to the collec-
tive, to the local as well as the macro.
They hope to incite contemplation,
to stir critical thought, to encourage
empathy, to touch, to soothe and
to excite.
The three-day music festival, with
an experimental curated selection of
newcomers alongside solid fixtures of
the electronic music scene, counts as
And 5 Music
the final momentum of Fallen empires and
refound desires. It transforms Asiat into
a dynamic and explosive site, resonating
with all kinds of audiences, and refig-
uring the exhibition as an immersive
atmosphere for the festival.
It performs the potential of rave as
a regenerative force, as a trigger
for solidarity and congeniality, and
as a reminder to join forces.
Horst Labs
Bearing all these hopes in mind, we
feel the urge to not present something
closed and sealed off. We see this first
edition of Horst Arts & Music at Asiat
as a first acquaintance, and as an
invitation to think together on how to
make this happen, on how to evolve each
year. We want Horst to resonate widely,
be inclusive, thought-provoking – an
active radar in the redevelopment of
Asiat as energetic public space. The new
Lab-trajectory aims at consolidating all
these plans and ambitions by creating
a platform for exchange and learning, in
the form of workshops, lectures, artist
Horst 6 Arts
talks and panel conversations. In the leading-up to the Horst Exhibition and Festival, there are specific Labs for Architecture, Design, Music and Art – to which people can inscribe through open calls. These structural moments allow for our organisation to open up and include people who feel affiliated with Horst’s mission, to learn from each other and from the artists, architects, designers and musicians we work with. In doing so, we’re building on an ongoing Horst- discourse, tackling topics that both align with our preoccupations as well as with broader societal issues. While the Lab for Architecture takes shape as an intensive week in which Fala Atelier’s Feathers stage is collectively constructed, the Design Lab consists of a practical and conceptual reflection on ‘high and low culture aesthetics’ by creating souvenirs with German design studio HelloMe. The Music Lab invites young music activists for inspiring talks by professionals from the electronic music scene, with the aim of ‘pushing our music culture forward’. The Art Lab finally, takes shape as three different panel conversations throughout And 7 Music
the summer. They question the societal relevance of club culture, contemporary art and community-building. More informa- tion on the Art Lab program can be found on page 92. Horst 8 Arts
Fallen empires and
refound desires
Onze generatie
maakt zich klaar,
bewapent zich
en bereidt zich
collectief voor
op de nakende val:
van het ecosysteem,
het kapitalisme,
van een illusoire
democratie, van
de menselijkheid,
van ethiek?
Eerder dan te vervallen in een cynisch
nihilisme, waar de zinloze leegte hoogtij
viert, bevat deze apocalyptische gemoeds-
toestand de belofte van een nieuw begin.
And 9 MusicVoormalige Weltschmerz-slachtoffers en melancholische zielen worden de overwin- naars van deze nieuwe orde. Ze weten om te gaan met een fragmentarisch eerder dan een singulier en eenduidig wereld- beeld. Ze gedijen beter in horizontale machtsstructuren, en accepteren en erkennen zelfs de kracht van conflic- terende meningen. Ze herontdekken de natuur, het organische, en ook hun eigen lichaam, als een hervonden authenticiteit te midden van een industriële woestenij vol technologische ruïnes, beheerst door kunstmatige intelligentie en claustro- fobische algoritmen. De tentoonstelling brengt kunstenaars samen die hun kracht putten uit deze veranderingen, en hun angst voor de toekomst herbestemmen als een aftastend optimisme. De interventies raken aan het botanische en het kosmische, folklo- ristische verhalen en orale tradities, oude en hedendaagse mythes, en kijken naar het regeneratieve potentieel van collectieve transgressie en de romantiek van de decadentie. Asiat – een voormalig militair terrein — geldt als een symptomatisch overblijfsel van de conservatieve status-quo die Horst 10 Arts
momenteel zijn hegemonie tracht te
beschermen terwijl hij wereldwijd af-
brokkelt. De vergane glorie van
deze machtsstructuur – die gestaag haar
maatschappelijke relevantie verliest –
zet het herwonnen zelfvertrouwen voor
een maakbare toekomst kracht bij.
Horst Arts & Music
and Asiat, Vilvoorde
Horst Arts & Music werd geboren in
Holsbeek, in de buurt van Leuven in 2014.
Een groep vrienden, een passie voor
kunst en architectuur, en een liefde
voor elektronische muziek en feest bleek
een vruchtbare voedingsbodem voor een
geavanceerd, experimenteel en compro-
misloos uniek initiatief. Een meesle-
pende ervaring waarbij creatieve uitbar-
stingen vanuit verschillende domeinen
samensmelten en botsen, en waarbij de
toeschouwer dan eens bezoeker, dan eens
gast, deelnemer of performer is. Een
jaarlijks terugkerend momentum waarbij
eclectische onderdelen hun krachten
bundelen om groter te worden dan hun som,
om iedereen met een gedeelde herinnering
voor de toekomst naar huis te laten gaan.
And 11 MusicSamen met curatoren Gijs Van Vaerenbergh – het architectenduo Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh – werd het Kasteel van Holsbeek met aangrenzend meer en park opnieuw uitgevonden, herbestemd, toege- ëigend en ontsloten door, en met in-situ kunst, ruimtelijke interventies, sceno- grafische attenties, onconventionele dansvloeren en een schijnbaar eindeloze stroom aan energieke DJ’s en muzikanten. Doorheen vijf jaar werden zo de bouw- stenen voor een beweging verspreid. Bouwstenen die ook geschikt leken voor andere locaties. Vanuit een voortdu- rende reflectie over onze (stedelijke) omgeving groeide de nieuwsgierigheid om dit recept toe te passen op nieuwe, momenteel onbenutte contexten. De aankoop van de Asiat-site door de Stad Vilvoorde was de aanleiding voor een partnerschap: een wederzijdse motivatie voor een samenwerking op langere termijn. Dus, hier zijn we. Horst Arts & Music in Asiat, Vilvoorde-Noord. Het voormalige Arsenaal der Instrumenten en Apparatuur voor Telecommunicatie van het Ministerie van Defensie opereerde Horst 12 Arts
op deze plek tussen 1946 en 2008,
in navolging van de ST/TTr (Service
Technique/Troupes de Transmission) die
er sinds 1925 haar onderdak had. Het
terrein huisvestte soldaten die verant-
woordelijk waren voor de productie en het
onderhoud van componenten voor militaire
telecommunicatie, en herstellingen van
militaire voertuigen. Oude krantenar-
tikels spreken van enorme tanks, van
performativiteit en productiviteit en van
ingenieuze mechanica. Na het stopzetten
van deze militaire post, werden Asiat’s
uitgestrekte magazijnen, efficiënte
kazernes en ruime rijbanen geleidelijk
aan terug overgenomen door de natuur.
De tijd stond stil. De bijdrage aan het
defensie-apparaat kende hier geen plaats
meer. Vrede was teruggekeerd. En nu is er
opnieuw ruimte voor wat verbijstering.
Kunstenaars en architecten met ver
-
schillende achtergronden en met uiteen-
lopende praktijken kregen de opdracht
om nieuwe projecten te bedenken, of
bestaande werken voor deze gelegenheid
en context te herzien, waarbij de site
van Asiat werd geabsorbeerd en gerege-
nereerd. Deze kunstwerken komen samen
in een artistieke route die de site
versterkt, en die vanuit het specifieke
And 13 Musickarakter en de geschiedenis een huidige realiteit poneert, en een potentiële toekomst verbeeldt. De werken treden op als bemiddelaar tussen het terrein en diens gebruikers. Ze maken kwesties bespreekbaar die betrekking hebben op zowel een persoonlijke als een collec- tieve leefwereld, en dit op micro- alsook op macroniveau. Ze nodigen uit tot contemplatie, wekken kritische gedachten op, moedigen empathie aan, en hopen te beroeren, troost te bieden en te prikkelen. Het driedaagse muziekfestival, met een experimenteel samengestelde selectie van nieuwkomers naast vaste namen uit de elektronische muziekwereld, geldt als het laatste moment van Fallen empires and refound desires. Het transformeert Asiat tot een dynamische en explosieve site, resoneert met allerlei soorten publiek, en nestelt zich in en rond de tentoonstelling om samen een meesle- pende sfeer te creëren. Het regeneratieve potentieel van rave wordt hier uitgetest: een trigger voor solidariteit en verwant- schap, een herinnering om onze krachten te bundelen. Horst 14 Arts
Horst Labs Al deze ambities in acht genomen, voelen we de noodzaak om iets te presenteren dat open en genereus is. We zien deze eerste editie van Horst Arts & Music in Asiat als een eerste kennismaking, als een uitnodiging om samen na te denken over hoe we dit kunnen realiseren, over hoe elk jaar kunnen evolueren. We willen dat Horst op grote schaal resoneert, inclusief is, tot nadenken stemt – en een actieve schakel wordt in de heront- wikkeling van Asiat als energieke openbare ruimte. Het nieuwe Lab-traject is gericht op het consolideren van al deze plannen en ambities door een platform voor uitwisseling en kennis te creëren in de vorm van workshops, lezingen, artist talks en rondetafelge- sprekken. In de aanloop naar de tentoon- stelling en het festival van Horst zijn er specifieke Labs voor architectuur, design, muziek en kunst – waarvoor men zich via open calls op kan inschrijven. Deze structurele momenten zorgen ervoor dat onze organisatie zich openstelt voor mensen die zich verbonden voelen met onze missie, om van elkaar te leren alsook van de kunstenaars, architecten, And 15 Music
ontwerpers en muzikanten waarmee we samenwerken. Daarbij bouwen we voort op een doorlopend Horst-discours, waar bij we onderwerpen bespreekbaar maken die zowel aansluiten bij onze preoccu paties als bij bredere maatschappelijke kwesties. Terwijl het gestalte krijgt als een intensieve week waarin het Feathers stage van Fala Atelier collectief wordt opgebouwd, bestaat het Design Lab uit een praktische en conceptuele reflectie op ‘high and low culture aesthetics’ door souvenirs te maken met de Duitse designstudio HelloMe. Het Music Lab nodigt aspirant-muzikanten uit voor inspirerende gesprekken met professio- nals uit de elektronische muziekscene, met als doel ‘pushing our music culture forward’. Het Art Lab, tenslotte, krijgt gestalte in drie verschillende panelge- sprekken gedurende de zomer. Ze bevragen de maatschappelijke relevantie van club- cultuur, hedendaagse kunst en communi- ty-building. Meer informatie over het Art Lab-programma is te vinden op pagina 92. Horst 16 Arts
Fallen empires and
refound desires
Notre génération se
prépare, prend les
armes et se tient
collectivement
prête pour la chute
imminente:
de l’écosystème,
du capitalisme,
d’une démocratie
illusoire,
de l’humanité,
de l’éthique?
Loin de témoigner d’un nihilisme cynique,
où règnerait l’absurdité du vide, cet
état d’esprit apocalyptique contient déjà
les prémices d’un nouveau commencement.
And 17 MusicLes âmes mélancoliques et meurtries par le spleen deviennent les vainqueurs du nouvel ordre mondial de demain. Une vision du monde fragmentée, plutôt que univoque et simple, leur est familière. Elles préfèrent les structures horizontales du pouvoir où les opinions divergentes sont acceptées et même recherchées. Elles redécouvrent la nature organique mais aussi leur propre corps et célèbrent l’authenticité retrouvée au milieu d’une friche industrielle parsemée de ruines technologiques, dominées par l’intelligence artificielle et les algorithmes aliénants. L’exposition réunit des artistes qui tirent leur force de ces changements et réorientent leur peur de l’avenir dans une jubilation exploratoire. Leurs interventions relèvent des mondes bota- niques et cosmiques, du folklore et des traditions orales, des mythes anciens et contemporains, et exaltent le potentiel régénérateur de la transgression collec- tive et du romantisme de la décadence. Asiat – un ancien site militaire – est considéré comme un vestige iconique du statu quo conservateur qui tente de protéger son hégémonie mais est Horst 18 Arts
aujourd’hui sur le déclin partout dans le monde. La gloire fanée de cette ancienne structure de pouvoir qui perd progressivement de son importance sociale, permet de croire en un avenir différent et nouveau. Horst Arts & Music est né en 2014 à Holsbeek, près de Louvain. Un groupe d’amis, une passion pour l’art et l’architecture et un amour pour la musique électronique et la fête ont été à l’origine d’une initiative unique, novatrice et avant-gardiste. Une expé- rience immersive donnant lieu à une explosion de talents créatifs qui se rencontrent et s’entrechoquent et où le spectateur est tout à tour visiteur, invité, participant ou artiste. Un moment annuel récurrent où des particules éclectiques joignent leurs forces pour aller au-delà d’elles-mêmes et se rassem- bler autour de ce qui sera un souvenir partagé pour l’avenir. En collaboration avec les curateurs Gijs Van Vaerenbergh, le duo d’architectes Pieterjan Gijs et Arnout Van Vaerenbergh, le château de Holsbeek avec son parc et son lac adjacents ont été réinventés, redéfinis, réagencés pour recevoir des installations in situ, des interventions spatiales, And 19 Music
des scénographies, des pistes de danse
inattendues et un flot ininterrompu de
DJ et de musiciens énergiques. En cinq
ans, les blocs de construction d’un
mouvement ont été posés.
Des blocs de construction qui semblaient
pouvoir s’adapter à d’autres lieux. De la
réflexion continuelle sur notre environ-
nement urbain a surgi le désir d’appli-
quer cette recette à d’autres contextes
dont le potentiel est encore inexploité.
L’acquisition du site d’Asiat par la
ville de Vilvorde a suscité un parte-
nariat et l’envie mutuelle de s’engager
dans une collaboration à long terme.
Et nous voilà!
Horst Arts & Music
chez Asiat, Vilvoorde-Nord.
L’ancien Arsenal des Instruments
et Appareils de Télécommunication
(Asiat) du ministère de la Defense
a fonctionné de 1946 à 2008, suite a
une occupation par le ST/TTr Service
Technique/Troupes de Transmission
depuis 1925. Le site abritait des
soldats chargés de la production et
de la maintenance des télécommunica-
tions militaires et de la réparation
Horst 20 Artsdes véhicules. Les documents parlent
de tanks énormes, de performance et
de productivité, d’ingéniérie avancée.
Mais lorsque le poste militaire a
fermé, les vastes entrepôts d’Asiat,
les solides casernes et les vastes
allées ont fait place à la nature.
Le temps s’est arrêté. La contribution
au dispositif de défense n’avait plus
lieu d’être. La paix était revenue.
Avec de la place pour faire la fête.
Des artistes et des architectes
d’origines diverses et aux pratiques
variées ont été chargés de concevoir
de nouveaux projets ou d’adapter les
travaux existants dans ce nouveau
contexte de régénération du site d’Asiat.
Leur feuille de route commune consis-
tait à amplifier le site, partant de son
caractère et son histoire, pour dévelop-
pant son aspect actuel et son potentiel
futur. Ces artistes sont les médiateurs
entre le terrain et ses utilisateurs.
Les thèmes abordés sont à la fois person-
nels et collectifs, au niveau local et
macro, dans l’espoir de promouvoir la
contemplation, de susciter la pensée
critique, d’encourager l’empathie, de
toucher, d’apaiser et d’enthousiasmer.
And 21 MusicLe festival de musique de trois jours, qui propose une sélection de nouveaux venus triés sur le volet à côté de grands noms de la scène musicale électronique, sera le point culminant de Fallen empires and refound desires. Asiat deviendra un site dynamique et jubilatoire, en résonance avec tout type de public, où l’exposition sera transformée en prévision de l’ambiance immersive du festival. Le potentiel du rave battra son plein avec toute sa force régénératrice, dans la solidarité et la convivialité et l’union de nos forces. Avec ces ambitions à l’esprit, il nous semblait essentiel de ne pas nous lancer dans un projet qui serait clos ou sous scellés. Nous voyons plutôt cette première édition de Horst Art & Music Asiat comme une première rencontre, une invitation à se pencher ensemble sur comment la faire exister et comment la faire évoluer au fil des années. Nous voulons que Horst résonne avec ampleur, soit inclusif, défie la pensée, et fonctionne comme un radar actif pour la redéfinition d’Asiat comme espace public. La nouvelle trajectoire Lab a pour objectif de consolider tous ces élans en créant une plateforme d’échange Horst 22 Arts
et d’étude, sous forme d’ateliers, de conférences, de présentations et de panels artistiques. Dans la période précédant l’exposition et le festival de Horst, des Labs spécifiques seront créés pour l’architecture, le design, la musique et les arts – auxquels les gens pourront s’inscrire par des open calls. Ces moments structurels permet- tront à notre organisation de s’ouvrir et d’inclure des personnes qui se sentent proches de la mission de Horst et d’ap- prendre les uns des autres, ainsi que des artistes, architectes, designers et musiciens avec qui nous travaillons. Horst s’appuie sur un discours continu où seront abordés des sujets qui corres- pondent à la fois à nos préoccupations et à des problèmes sociaux plus vastes. Alors que l’Architecture Lab s’acti- vera collectivement pendant une semaine intense pour donner naissance à Feathers de Fala Atelier, le Design Lab créera des souvenirs avec l’atelier de design allemand HelloMe pour donner lieu à une réflexion pratique et conceptuelle sur l’esthétique de la culture haute et basse. Le Music Lab invitera de jeunes acteurs de la musique pour diffé- rentes conférences passionnantes par And 23 Music
des professionnels de la scène électro- nique, dans le but de ‘faire progresser notre culture musicale’. Le Art Lab enfin organisera durant l’été trois panels de discussion autour des thèmes de la perti- nence sociale de la club culture, de l’art contemporain et de la construction de communautés. Pour plus d’informations sur le programme Art Lab, voir page 92. Horst 24 Arts
And 25 Music
Alpensteenbok.jpg
3Dprint_d245.jpg
Image from iOS.jpg
Horst 26 ArtsA
rt
s
Dendera Zodiac.jpg
Sabretooth.jpg
IMG_2055.jpg
And 27 MusicEmeka Ogboh, The Way Earthly Things Are Going, Installation view at Tate Modern 12-channel sound installation real-time LED display Courtesy Horst of the artist 28 www.14thmay.com Arts
Emeka Ogboh
The Way Earthly Things
are Going 2017
EN meka Ogboh works predominantly with sound, which he
E
embeds in all-encapsulating installations, often featuring
visual elements. His artistic practice initially focused on
recording the sounds of Lagos (Nigeria) to point out its
complex and layered cultural landscape and transposing
these portraits to different environments. Evolving from
there, he directed more towards conceptual site-specific
installations which address the fraught socio-political
realities of our globalised society. With specific interest in
processes such as migration and (post-)colonialism, Ogboh
often challenges perceptive dualities by opposing cultural
legacies from both sides on the spectrum of ‘the other’.
In a deactivated cooling tower, across the Senne river from the
Asiat terrain, Ogboh recontextualises his installation The Way Earthly
Things are Going (2017), originally conceived for the Athens-chapter
of Documenta 14. We see an endless ribbon of LED screens revealing
a live-stream of stock exchange data from around the world, and hear
an encompassing polyphonic choir Pleiades chanting a Greek lament
When I forget, I am Glad. In this juxtaposition, Ogboh makes tangible
how human struggles such as forced migration, exile and the makea-
bility of one’s own life are ruthlessly left unheard and undealth with
amidst the meta-mechanisms of our global economy. Nevertheless,
the crescendo of the female voices’ supplication demands attention,
and resonates with empowerment.
The Way Earthly Things are Going was produced with Pleiades
Female Vocal Group (vocal performance); Fotis Moschos and Emeka
Ogboh (sound design); Areti Andreopoulou (acoustics consultant);
Yiannis Loukos (production supervisor); Thomas Bücker (voice
arrangement); and Fredrik Olofsson (stock program).
And 29 MusicNL Emeka Ogboh vertrekt voornamelijk van geluid, en
combineert dit met visuele elementen tot meeslepende
installaties. Aanvankelijk richtte hij zich voornamelijk op
het opnemen van de geluiden van zijn geboortestad Lagos
in Nigeria. Van daaruit evolueerde hij steeds meer richting
conceptuele installaties die locatie-specifiek zijn, en die
de socio-politieke gevolgen van onze geglobaliseerde
samenleving onder de aandacht brengen. Ogboh werkt
rond thema’s zoals migratie en post-kolonialisme, en
vestigt daarbij de aandacht op het geconditioneerd denken
in opposities. Hij incorporeert elementen uit de culturele
erfenis van beide kanten op het spectrum van ‘de ander’,
om dit kracht bij te zetten.
In een gedeactiveerde koeltoren, aan de overkant van de Zenne-
rivier tegenover Asiat, hercontextualiseert Ogboh zijn installatie
The Way Earthly Things are Going (2017), origineel een commissie
voor Documenta 14 in Athene. We zien een ellenlang lint van
LED-schermen waarover livestream beursdata voorbij rolt, een horen
de Griekse klaagzang When I forget, I am Glad weerklinken door
het polyfonische koor Pleiades. Met deze snoeiharde confrontatie
maakt Ogboh duidelijk hoe menselijke worstelingen zoals gedwongen
migratie, ballingschap, en de drang naar maakbaarheid van het
eigen leven meedogenloos ongehoord blijven, en haast niet raken
aan structurerende meta-mechanismen van onze wereldeconomie.
Niettemin eist het crescendo van de smeekbede aandacht op, en
resoneren de vrouwenstemmen met intensiteit en kracht.
The Way Earthly Things are Going werd geproduceerd in samen-
werking met Pleiades Female Vocal Group (muzikale uitvoering);
Fotis Moschos en Emeka Ogboh (sound design); Areti Andreopoulou
(akoestisch advies); Yiannis Loukos (eindverantwoordelijke
productie); Thomas Bücker (koor arrangement); en Fredrik Olofsson
(data livestream).
Horst 30 ArtsFR Emeka Ogboh travaille principalement avec les sons
qu’il intègre dans des installations totales où il les mêle
souvent avec des éléments visuels. Son objectif à l’origine
était d’enregistrer les sons de Lagos (Nigéria) pour mettre
en évidence le paysage culturel complexe et stratifié de
cette ville et le transposer dans des univers différents.
Il s’est ensuite davantage tourné vers des installations
conceptuelles spécifiques au lieu qui dénoncent les dures
réalités socio-politiques de notre société mondialisée.
Avec un intérêt particulier pour des problématiques comme
la migration et le (post) colonialisme, Ogboh défie les per-
ceptions polarisantes en projetant les héritages culturels
respectifs des uns sur la sphère ‘des autres’.
Dans une tour de refroidissement désactivée, de l’autre côté de
la Senne et du territoire de l’Asiat, Ogboh recontextualise son instal-
lation intitulée The Way Earthly Things are Going (2017), conçue à
l’origine pour la Documenta 14 à Athènes. Un ruban infini d’écrans
LED diffuse en direct des chiffres boursiers du monde entier tandis
que le choeur polyphonique des Pléiades déverse un douloureux
chant plaintif grec, When I forget, I am glad. Dans cette juxtaposition,
Ogboh montre comment les combats humains comme la migration
forcée, l’exil et le désir de faire sa vie sont ignorés par les impitoyables
méta-mécanismes de notre économie mondiale. Néanmoins, le
crescendo des supplications féminines appelle à l’attention et résonne
avec puissance et détermination.
The Way Earthly Things are Going a été produit avec le groupe
vocal féminin Pléiades (interprétation vocale); Fotis Moschos et
Emeka Ogboh (conception sonore); Areti Andreopoulou (conseiller
acoustique); Yiannis Loukos (chef de production); Thomas Bücker
(arrangement vocal); et Fredrik Olofsson (flux de données).
And 31 MusicPhilip Janssens, studio view, 2018 Retro reflective fabric Dimensions Horst variable 32 www.philipjanssens.org Arts
Philip Janssens
The Opposite of Lost 2019
EN Philip Janssens’ works tend to evoke a certain frustration,
since they do not act as containers carrying meaning or
concepts. They rather question the nature of objects, as well
as our way of looking at them; of perceiving and experi-
encing them – something that we’ve apparently unlearned
along the way. Making use of retro reflective fabrics, or in
other works, perspex surfaces, his confusing abstraction
bounces back and forward the spectator’s gaze, to hint
at how we trick our imagination into seeing what might
not be there. Janssens is fascinated by conspiracy theories
surrounding UFO’s and apparition stories of saints. They
illustrate our ability to structure life and belief around
imagined narratives: as soon as these stories – invented
or not – are collectively believed, they generate solidarity
and bring communities into life, linking back to and trans-
forming reality. The shared sense of collective disorienta-
tion that occurs by seeing all together something that
we don’t understand holds a similar promise.
The Opposite of Lost comprises two chapters. A large amount
of strips of reflective fabric, layered onto each other, seems to have
been dropped from the top of a vacant warehouse. We don’t really
know whether they have been left behind or who placed them there.
They play with the passing of the sun, revealing different colours
throughout the course of the day. In the context of Horst’s three-day
music festival, Janssens extends the work with a mesmerising dance
floor, and alienating light fixtures. All elements add up to a disorien-
tating and confusing atmosphere in which party goers can align and
find each other in a shared opaque experience.
And 33 MusicNL
De werken van Philip Janssens roepen een zekere frustratie
op, omdat ze niet fungeren als containers die betekenis
of concepten in zich dragen. Ze stellen eerder de eigen-
lijke aard van objecten in vraag, onze manier van kijken,
waarnemen en ervaren – iets dat we kennelijk zijn verleerd.
Hij werkt met retro-reflecterende stoffen of gladde opper-
vlakken in plexiglas, die de blik van de toeschouwer weer-
kaatsen. Deze verwarrende abstractie geeft aan hoe onze
verbeelding ons soms weet te bedriegen, om dingen te zien
die er misschien niet zijn. Janssens is gefascineerd door
complottheorieën rond UFO’s en andere verschijnings-
verhalen, bijvoorbeeld van heiligen. Volgens hem illustreren
ze het vermogen van de mensheid om geloof, en aldus het
leven, te structureren rond ingebeelde verhalen: zodra
deze verhalen – al dan niet verzonnen – collectief worden
aangehangen, genereren ze solidariteit en geven ze gemeen-
schappen vorm, waardoor ze zich aan de werkelijkheid
vasthechten en deze weten te transformeren. Dit gedeelde
gevoel van gezamenlijke desoriëntatie dat optreed door
gezamenlijk iets te zien dat we niet begrijpen, heeft een
gelijkaardig potentieel.
The Opposite of Lost bestaat uit twee hoofdstukken. Enorme
doeken in retro-reflecterende stof hangen in lagen van het dak van
een leegstaand magazijn. Het is niet duidelijk of ze daar zijn achter
gelaten, of wie ze daar heeft geplaatst. Ze spelen met de voorbijgaande
zon, en onthullen daarbij verschillende kleuren in de loop van de dag.
In de context van het driedaagse muziekfestival van Horst, breidt
Janssens deze installatie uit met een hypnotiserende dansvloer, en
bevreemdende lichtarmaturen. Al deze elementen vormen samen
een desoriënterende en verwarrende sfeer waarin feestgangers
tot elkaar kunnen komen, en om elkaar te vinden in een gedeelde
onbevattelijke ervaring.
Horst 34 ArtsFR
Les œuvres de Philip Janssens provoquent une certaine
frustration car elles ne semblent pas porteuses de sens ou de
concepts. Ce qui l’intéresse c’est la nature même des objets
et notre manière de les regarder, de les percevoir et de les
ressentir, ce que nous semblons avoir désappris au cours
du temps. D’une troublante abstraction, ses tissus rétro
réfléchissants et surfaces en plexiglas jouent avec le regard
du spectateur dans un va-et-vient continu, tout comme
notre imagination peut nous tromper et parfois nous faire
voir des choses qui ne sont pas là. Janssens est fasciné par
les théories du complot sur les ovnis et les apparitions de
saints. Pour lui, elles illustrent notre capacité à structurer
la vie par la foi en des histoires imaginaires: dès que ces
histoires – inventées ou non – sont acceptées par la collec-
tivité, elles génèrent un sentiment de solidarité et engen-
drent des communautés qui s’y conforment et transforment
la réalité. Le sentiment de désorientation partagée qui se
produit lorsque nous voyons tous ensemble quelque chose
que nous ne comprenons pas possède le même potentiel.
The Opposite of Lost comprend deux chapitres. D’immenses
morceaux de toile retro réfléchissante sont superposés et semblent
tomber du toit d’un entrepôt vide. On ne sait pas si les tissus ont
été oubliés ou si quelqu’un les a posés là. Leurs couleurs brillent et
diffèrent au cours de la journée sous les rayons du soleil. Dans le cadre
du festival de musique de trois jours à Horst, Janssens augmentera
son installation avec une piste de danse aux lumières hypnotiques,
une ambiance irréelle où les fêtards pourront se fondre et se retrouver
dans l’expérience d’un moment déroutant partagé.
And 35 MusicManolis D. Lemos, Feelings, 2019, HD Video (video still) HD video in loop, sound, soil, water and spray paint Dimensions variable Courtesy of the artist and CAN Christina Horst Androulidaki gallery 36 www.can-gallery.com Arts
Manolis D. Lemos
Feelings 2019
EN Manolis D. Lemos works like a storyteller, infusing
disparate cultural references in his various forms of artistic
output, including visual art, video, music (with his Athens-
based band ORI) and fashion. D. Lemos has the unique
ability to convey richness through the evocation of absence.
The protagonists of his videos rarely appear as clearly
defined individuals, but remain in the abstract realm –
rendering them archetypical, and allegorical in a way.
These videos engage in scenographies that further seduce
the senses, to amplify their enigmatic, under-the-skin
effect on the viewer. His work mixes an uncanny contem-
porary Zeitgeist with mythical narratives, often referencing
the current socio-economic reality of Greece, as well as
its archeological heritage.
Feelings unravels different settings in which various forces are
at play. The female protagonist, rarely shown, is fleeing an abandoned
setting, as if she is chased. The atmosphere in which she roams, seems
devoid of time and space – as if to negate classification and origin,
as if to draw on the inward feeling of experiencing being human.
In parallel, we see a clinical setting with technological apparatuses –
protected, as if to protect and prioritise its fate. These juxtaposing
sensations are intertwined with bursts of violently splashing water,
from the river Alpheios in the Peloponnese – the longest and one of
the most mythical ones in Greece.
The musical score for Feelings was made by Bill Kouligas, based
on the song Medieval by ORI (with vocals by Manolis D. Lemos).
The video features Krini Dimopoulou.
And 37 MusicNL Manolis D. Lemos is een verhalenverteller. Hij verweeft
uiteenlopende culturele referenties in zijn artistiek werk,
dat beeldende kunst, video, muziek (met de in Athene-
gevestigde band ORI) en mode beslaat. D. Lemos heeft
het unieke talent om erg rijke beelden over te brengen,
net door afwezigheid te insinueren. De protagonisten van
zijn video’s verschijnen zelden als duidelijk omlijnde indi-
viduen in beeld, en worden enigszins abstract gehouden,
waardoor ze op een bepaalde manier haast archetypisch
en allegorisch zijn. Deze video’s worden opgevoerd in
scenografische installaties die de zintuigen prikkelen, om
hun enigmatische en onderhuidse effect op de toeschouwer
te versterken. Zijn werk combineert een onthechte
hedendaagse Zeitgeist met mythische verhalen, archeol-
ogische referenties, en verwijzen daarnaast vaak naar de
huidige sociaal-economische realiteit van Griekenland.
Feelings ontvouwt zich langs een opeenvolging van verschil-
lende omgevingen, waarin bepaalde krachten aan het werk zijn.
De vrouwelijke protagonist, die zelden wordt getoond, is op de
vlucht doorheen een verlaten landschap, alsof ze wordt achtervolgd.
Verstoken van tijd en ruimte, valt de plek waarin ze ronddoolt
moeilijk te contextualiseren. Ze lijkt universeel, en beroert daarmee
eerder het gedeelde innerlijke gevoel van hoe het voelt om mens te
zijn. Parallel zien we een klinische omgeving met technologische
apparaten, veilig beschermd en opgebaard, als om het lot ervan te
beschermen. Deze tegenstrijdige sensaties worden vervlochten met
beelden van wild opspattend water, van de rivier Alpheios in de
Peloponnesos – de langste en meest mythische in Griekenland.
De partituur voor Feelings werd gemaakt door Bill Kouligas,
gebaseerd op het nummer Medieval van ORI (met zang van Manolis
D. Lemos). Acteerwerk door Krini Dimopoulou.
Horst 38 ArtsFR Manolis D. Lemos travaille comme un conteur, en insérant
des références culturelles disparates dans ses différentes
productions artistiques, qui incluent les arts visuels, la
vidéo, la musique (avec son groupe ORI, basé à Athènes)
et la mode. Lemos possède le talent exceptionnel de faire
apparaître l’abondance à travers l’évocation de l’absence.
Les protagonistes de ses vidéos apparaissent rarement
comme des individus clairement définis mais évoluent
dans la sphère de l’abstraction, ce qui en fait des espèces
d’archétypes ou d’allégories. Des mises en scène sensuelles
ajoutent à l’effet mystérieux et obsessionnel sur le specta-
teur. Lemos mêle un étrange Zeitgeist contemporain avec
des éléments mythiques et fait souvent référence à la réalité
socio-économique actuelle de la Grèce, ainsi qu’à son
patrimoine archéologique.
Feelings présente plusieurs décors où des forces différentes
sont à l’oeuvre. La protagoniste féminine, rarement montrée, fuit
un décor abandonné, comme si elle était poursuivie. L’univers dans
lequel elle évolue semble hors du temps et d’espace – comme pour
nier toute classe et origine, comme pour accentuer le seul sentiment
intérieur d’être humain. En parallèle, nous voyons un environnement
clinique avec des appareils technologiques, mais protégé, comme
pour renforcer son importance. Ces univers juxtaposés se trouvent
violemment éclaboussés par les eaux de la rivière Alpheios dans le
Péloponnèse, la plus longue et la plus mythique de Grèce.
La partition musicale de Feelings a été réalisée par Bill
Kouligas et est inspirée de la chanson Medieval d’ORI (avec la
voix de Manolis D. Lemos). La vidéo présente Krini Dimopoulou.
And 39 MusicMaarten Van Roy, Giallo Dorato at Van Den Weghe, Zulte Variable dimensions Travertino Rosso, Giallo Dorato, Rose Aurore, Breccia Verde and various types of granite. Steel and found objects. Courtesy Horst of the artist 40 www.maartenvanroy.com Arts
Maarten Van Roy
Earthblade, machine
can come 2019
EN
Maarten Van Roy confronts found, seemingly arbitrary objects
with artisanal techniques such as stone-carving, metal-forging
and bronze-casting. His sculptures and installations result from
an intrinsic connection to matter, to a certain environment,
space or situation. The intercourse between the spectator’s
perception, the surrounding space and the estranging, though
familiar constellations, lay bare a holistic continuum of people,
objects and the contexts they inhabit. The simple objects and
raw materials and methodologies that fuel his practice directly
affect the visual appearance of the outcome – his works stand
as sincere reminders of reality. As such, Van Roy doesn’t
consider himself to be the exclusive author of his work, but
underlines the agency of the materials themselves, and the
artistic self-sufficiency of what is real. In a society where accel-
erating planning, performance and production are controlling
daily life, Van Roy’s work happens as a physical surplus of life
itself. His work hails from reality, and folds back upon it.
Earthblade, machine can come manifests itself in slabs of natural
stone on two locations. In a variety of colours, textures and patterns,
they seem to have been carelessly left behind. Leaning against the
brick facade of a warehouse , or in a derelict humid safety room, they
symbiotically interact with their surroundings. The compositions are
as complementary as they are fractious: the sheets of marble, traver-
tine and granite hide and reveal each other and the harsh environment
they inhabit. A carved drawing emerges. Was it made deliberately
or was it imported by the passing of time? Could this place be
the interface where both coincide? From deep within the earth,
the individual is dug up like an objet trouvée.
With thanks to Van Den Weghe (Zulte)
And 41 MusicNL Maarten Van Roy confronteert gevonden voorwerpen met
ambachtelijke technieken zoals steenkappen, smeden en
bronsgieten. Zijn sculpturen en installaties komen voort uit
een intrinsieke verbinding met materie, met een bepaalde
omgeving, ruimte of situatie. Deze uitwisseling tussen de
waarneming van de toeschouwer, de omringende ruimte
en de bevreemdende, evenwel herkenbare constellaties zelf,
onthult een holistische continuïteit van mensen, objecten
en de contexten waarvan ze deel uitmaken. De eenvoudige
dingen en de ruwe materialen en methodes die hij hanteert,
vertalen zich rechtstreeks in het uiterlijk van de werken,
in die zin dat ze op een authentieke manier herinneren
aan de realiteit. Bijgevolg beschouwt Van Roy zichzelf niet
als alleenstaand auteur of maker, maar onderstreept de
inherente creatieve kracht van het materiaal zelf en de artis-
tieke voorzienigheid van de realiteit. In een maatschappij
waarin gepland, geproduceerd en in toenemende mate
berekend en genormeerd wordt, passeert zijn werk als een
belichaamd surplus van het leven. Zijn beeldhouwkunst
wortelt in de realiteit en keert daarnaar terug.
Earthblade, machine can come manifesteert zich in natuurstenen
platen op twee locaties. Schijnbaar achteloos achtergelaten, stralen ze
in een veelheid aan kleuren, texturen en patronen. Aangeleund tegen
de bakstenen gevel van een magazijn of in een vervallen en vochtig
beveiligingslokaal, gaan ze een symbiotische relatie aan met elkaar en
hun omgeving. De composities zijn zowel complementair als in frictie:
de platen van marmer, travertijn en graniet verbergen en onthullen
elkaar en de locatie. Een gegraveerde tekening verschijnt. Is ze bewust
gemaakt of ontstaan met het verstrijken van de tijd? Zou deze plek
het raakvlak kunnen zijn waar beide elkaar ontmoeten? Van diep
binnenin de aarde wordt het individuele opgegraven als een verdoken
object trouvée.
Met dank aan Van Den Weghe (Zulte)
Horst 42 ArtsFR Maarten Van Roy combine des objets trouvés et en
apparence arbitraires avec des techniques du travail
artisanal de la pierre, du métal et du bronze. Ses sculp-
tures et ses installations naissent d’un lien intrinsèque
avec la matière, avec un environnement, avec un espace ou
avec une situation. L’interaction entre le spectateur, son
environnement et des constellations étranges, quoi que
familières, révèle l’existence d’un continuum holistique
entre les personnes, les objets et les contextes auxquels ils
appartiennent. Les objets simples, les matériaux bruts et la
méthode utilisée s’expriment immédiatement dans l’appar-
ence visuelle des œuvres, qui sont des authentiques témoins
de la réalité. Van Roy ne se considère d’ailleurs pas comme
l’unique auteur de son oeuvre, mais souligne le pouvoir
créateur inhérent au matériau lui-même et l’autonomie
artistique de la réalité. Dans une société où la planification,
la performance et la production s’accélèrent et contrôlent
la vie quotidienne, ses oeuvres surgissent comme un supplé-
ment physique de la vie elle-même. Son travail prend
racine dans la réalité et la rejoint.
Earthblade, machine can come occupe deux lieux sous forme
de dalles en pierre naturelle. Elles brillent dans un chatoiement
de couleurs, de textures et de motifs et semblent avoir été abandon-
nées. Négligemment posées contre la façade en brique d’un entrepôt
ou dans une salle de sécurité délabrée et humide, elles entrent en
symbiose les unes avec les autres et avec leur environnement.
Les compositions sont à la fois harmonieuses et discordantes: les
dalles de marbre, de travertin et de granit se cachent et se révèlent
l’une l’autre dans leur environnement inhospitalier. Un dessin gravé
apparaît. A-t-il été exécuté délibérément ou s’est-il formé avec
le temps? Cet endroit pourrait-il être l’interface entre les deux ?
Du fond de la terre, l’individu est exhumé comme un objet trouvé.
Merci à Van Den Weghe (Zulte)
And 43 MusicLito Kattou, Erratics the temptress, 2019, aluminum, steel, paint. Aluminum, steel, paint, styrofoam, digitally printed textile, hardener Dimensions variable Courtesy Horst of the artist 44 www.litokattou.com Arts
Lito Kattou
Erratics 2019
EN The practice of Lito Kattou is predominantly inspired by
humanity’s longing for spirituality in a landscape informed
by post-humanism and ecological crisis. Translating into
an exchange between century-old belief-systems and
contemporary forms of devotion, Kattou questions the
holistic transverberation that is lived through a connection
between geological matter and human or animal existence.
She fuses analogue techniques such as for example metal
welding and cutting, with digital fabrication of printed
textiles, producing objects that exist as weapons, skins,
cosmic elements, mythical creatures and animalistic beings.
Kattou incorporates many references from literature,
feminism, myths, science fiction and the history of science
in her body of work, to arrive at an imagery that appears
both archeological, contemporary and futuristic. She
experiments with flattened volumes to evoke both an
absence as well as a presence of bodily awareness.
An inside garden is being inhabited by a group of enigmatic
creatures. They don’t appear alone, but carry or are themselves carried
by armor-like objects. These wild animals seem to have abandoned
their native landscapes, and are protecting themselves from the sun
with shields and ski-glasses. Their subdued struggle conveys an altered
relationship with nature, and breathe solitude. Recovering from an
embodied trauma, they need to transform themselves, build a new
bridge in order to be able to adapt, and coexist with each other in
a mutated natural state.
And 45 MusicNL Lito Kattou verbeeldt in haar werk het verlangen van de
mens naar spiritualiteit, en dit in een landschap getekend
door post-humanisme en ecologische crisis. Eeuwenoude
geloofssystemen en hedendaagse vormen van devotie
worden daarbij aangewend: Kattou bevraagt zo de holis-
tische transverberatie die ontstaat in de verbintenis tussen
geologische materie en het menselijke of dierlijke bestaan.
Ze combineert analoge technieken zoals het bewerken van
metaal, met digitale bedrukking van textiel, en produ-
ceert objecten die als ingezet worden als wapens, huiden,
kosmische elementen, mythische wezens en dieren. Haar
werk refereert vaak naar literatuur, feminisme, mythen,
science fiction en de geschiedenis van de wetenschap, wat
bijdraagt aan een beeldtaal die zowel archeologisch, als
hedendaags en futurisch aandoet. Kattou experimenteert
met vlakke volumes, om te spelen met de spanning tussen
aan- en afwezigheid van een lichamelijk bewustzijn.
Een binnentuin wordt bewoond door een groep raadselachtige
wezens. Ze verschijnen niet alleen, maar dragen, of worden geleid
door harnas-achtige objecten. Deze wilde dieren lijken hun oorspron-
kelijke habitat te hebben verlaten, en beschermen zichzelf tegen de
zon met schilden en skibrillen. Hun ingetogen worsteling toont een
veranderde relatie met de natuur, waaruit eenzaamheid weerklinkt.
Ze herstellen van een trauma, en moeten zichzelf weten te trans-
formeren om een brug te kunnen bouwen en opnieuw te leren
samenleven in een gemuteerde omgeving.
Horst 46 ArtsFR Le travail de Lito Kattou traduit l’aspiration de l’humanité
à la spiritualité dans un contexte de post-humanisme et de
crise écologique. A partir des anciens systèmes de croyance
et des formes contemporaines de dévotion, Kattou s’in-
téresse à la transverbération holistique qui peut naître du
lien entre la matière géologique et l’existence humaine ou
animale. Elle mélange des techniques analogiques comme
le soudage et le découpage de métaux avec la fabrication
numérique de textiles imprimés, produisant des objets tels
que des armes, des peaux, des éléments cosmiques, des
créatures mythiques ou des êtres animaliers. De nombreuses
références à la littérature, au féminisme, aux mythes, à la
science fiction et à l’histoire de la science constellent
son corpus d’œuvres pour former une imagerie à la fois
archéologique, contemporaine et futuriste. Par ses volumes
en aplats, elle cherche à évoquer à la fois l’idée d’une absence
et d’une présence corporelle.
Un jardin intérieur est habité par quatre étranges créatures. Elles
ne paraissent pas seules, mais portent ou sont elles-mêmes portées par
des objets en forme d’armure. Ces animaux sauvages semblent avoir
abandonné leurs paysages natals et se protègent du soleil avec des
boucliers et des lunettes de ski. Leur lutte modérée trahit une relation
altérée avec la nature et respire la solitude. Après un traumatisme
subi, elles doivent maintenant se transformer, construire un nouveau
pont pour pouvoir s’adapter et coexister avec les autres dans un état
naturel modifié.
And 47 MusicHorst
Courtesy
Found objects
Various dimensions
of the artist
Christoph Meier, scan of Albrecht Dürer’s Monument for the Vanquished
Peasants in Unterweisung der Messung (Treatise on Measurement), 1525
48 www.christophmeier.net
ArtsChristoph Meier
TURM IV 2019
EN
Christoph Meier works in various disciplines to perform situ-
ations in which the everyday logic of reality is relinquished in
favour of new modalities of existing. He often incorporates
surprising objects within an infrastructural context, elabo-
rating on the narrative potential of the media and the pres-
entation formats themselves. These scenarios challenge the
‘contract’ between the setting and its visitors, as Meier builds
on the suspension of disbelief by incorporating elements that
are both unique and serial, distant and immersive, functional
and dysfunctional, open and closed, minimal and complex.
Through the continuous de-contextualisation and repur-
posing of these manifold ingredients, visitors are left with an
agency to appropriate, reinvent and reimagine what they see.
Meier disorients his audience and makes them think about
their own role in the theater of reality.
TURM IV pays tribute to someone else’s planned tribute, be it
an ambiguous one (and never executed). Sketches by the German
Renaissance artist Albrecht Dürer (1471 – 1528) show a monument
commemorating the 1524–25’s Great Peasant’s War, in which a third of
300.000 poorly armed peasants and farmers were slaughtered by the
opposing aristocracy. It’s a tower of peasant’s attributes and symbols,
crowned by a peasant posing as the resting Christ, stabbed in the back
with a sword. It remains unclear whether Dürer’s concept was cynically
mocking the peasants’ fate, or a sincere tribute to their cause. But as an
artistic act, it breaks with the classical tradition of monument-building,
and testifies to a world that has lost its unity. Meier transposes
this method to the derelict Asiat terrain, by raising a column with
abandoned objects. The lack of classification or even judgement over
these objects, results in a plural interpretation: its reading depends on
the socio-political and economical background of the viewer. TURM IV
hovers between commemoration and caricature of Asiat’s military life.
And 49 MusicYou can also read
